Yuli explicounos o seu amargo soño de hai uns días: era de noite e ía para a escola co seu avó, porque non se decataran que era noite. Yuli tiña medo e baixaba(así o contou ela) onde os demais nenos, que estaban a xogar. Entón preguntáballe aos mestres se podía xogar e estes respostaban que non! Ela comezaba a chorar, chorar e chorar, e logo vía un furado enorme e metíase dentro. Alí había milleiros de insectos, e un deles picábaa. Ela convertíase en insecto. Logo espertaba.
Untitled from Lois Diaz on Vimeo.
Que fermoso soño. Gustoume escoitalo a pesares de ser un pouquiño triste.
ResponderEliminarNoraboa polo blog.